วันพุธที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2559
NC ChanBaek.#แบคก็คิดนะ
"อื้ม"ชานยอลอุ้มแบคฮยอนวางลงบนเตียงเบาๆและยังจูบกับแบคฮยอนเพื่อช่วงชิงความหวานจากปากให้หมด แบคฮยอนใช้มืตัวเองคล้องไปที่คอชานยอลแล้วลูบไปที่หลังค่อยๆเพิ่มความวูบให้ชานยอลไม่น้อย
"อ๊ะ ชาน"ชานยอลเปลี่ยนจากเป้าหมายที่ปากกระจับน้อยมาเป็นที่คอขาวๆของแบคฮยอนแทน ชานยอลเพิ่มรอยความเป็นเจ้าของหลายจุดเพื่อให้รู้ว่าเด็กแรดคนนี้มีเจ้าของแล้ว มือของชานยอลแกะกระดุมเสื้อของแบคฮยอนไปเรื่อยๆจนหมดเหลือแต่ร่างกายเปลือยเปล่าของแบคฮยอนส่วนคนใต้ร่างนั้นม่ได้รู้สึกอะไรเลยว่าเสื้อตัวเองออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่
"น้องแบคครับ พี่ให้คิดอีกทีนะ พร้อมที่จะเป็นของพี่ไหม"ชานยอลถามเสียงอ่อนนุ่มที่ข้างหู คนฟังจั๊กจี้ไม่น้อยแต่ความเขินก็เข้ามากลบเกลื่อนจะให้เขาถอย เขาไม่ถอยแล้วละมาถึงขั้นนี้แล้ว
"พี่ชาน แบคพร้อมครับแต่พี่ชานต้องสัญญานะว่าจะไม่ทิ้งแบคไปหาผู้หญิงคนอื่น"
"พี่สัญญาครับ"จากนั้นทั้งสองก็เริ่มบทรักใหม่อีกครั้ง ครั้งนี้รุนแรงกว่าเก่า แบคฮยอนถอดเสื้อของชานยอลออกแล้วโยนไปไกลๆ ชานยอลเริ่มลูบไล้ไปตามร่างเล็กอีกครั้งแล้วใช้ปากครอบครองที่ยอดอกตุ่มสีสวย แบคฮยอนขยำที่หัวชานยอลทันที พี่ชานลิ้นนุ่มจัง
"อ่าห์ อื้อ พะพี่ชาน แบค งื้อ"แบคฮยอนไม่รู้จะครางภาษาไหนดีจนมันปนมั่วกันไปหมด ชานยอลเริ่มไล้มือไปยังต้นขาอ่อนแล้วค่อยๆลูบมันขึ้นมาจนถึงกางเกงขาสั้นที่ตัวเล็กชอบใส่หนักหนา ชานยอลค่อยๆใช้นิ้วชี้เกี่ยวกระหวัดกางเกงขาสั้นออกทีละนิด ตอนแรกว่าจะเอาออกนิดเดียวแต่ไหงกลับติดชั้นในมาด้วยละ ชานยอลไม่รอช้าใช้ลิ้นนุ่มๆของตัวเองลากผ่านมายังร่างกายแบคฮยอนตามหน้าท้องจนมาถึงแก่นกายอันน้อยน่ารักของแบคฮยอน ชานยอลไม่รอช้าครอบครองที่แก่นกายเล็กทันที แบคฮยอนครางเชิดหน้าขึ้นแล้วใช้นิ้วขึ้นมาดูด ชานยอลเงยหน้าไปดูนี่เมียเขาหรือนางเอกเอวีเนีย เซ็กซี่เป็นบ้า
"อ้ะ อ้ะ อื้อ พี่ชาน แบค อื้อ จะจะเสร็จอื้อ อ่าห์ พอดี"แบคฮยอนปล่อยน้ำสีขาวขุ่นในปากชานยอล ชานยอลกลืนน้ำสีขาวขุ่นลงไปแล้วใช้ที่เปื้อนตามขาป้ายไปที่ช่องสีสวย
"พี่ชาน มันจะไม่เจ็บใช่ไหม?"แบคฮยอนถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล ชานยอลที่ตอนแรกนั่งอยู่ตรงหน้าแก่นกายก็จับแบคฮยอนอ้าขาออกแล้วเข้าไปแทรกกลางชานยอลปัดผมที่ปิดตาแบคฮยอนแล้วจ้องตา
"คืนแรกของเรา พี่จะไม่ทำเจ็บนะ แบคไม่ต้องเกร็งนะครับ เชื่อพี่นะ"แบคฮยอนพยักหน้าช้าๆ ชานยอลจูบที่หน้าผากเบาๆแล้วค่อยๆใช้นิ้วแหย่เข้าไปที่ช่องทางสีสวยเพื่อเบิกทางก่อนทำภารกิจใหญ่หลวง
"อ๊ะ พี่ชาน แบคฮึกเจ็บ"แบคฮยอนร้องลั่นเมื่อชานยอลพึ่งใช้นิ้วเดียวแหย่เข้ามา รัดขนาดนี้กูแตกก่อพอดี เฮ้ย ไม่ได้ ครั้งแรกของผมกับน้องต้องนุ่มนวลที่สุด
"ไม่เกร็งนะคนเก่ง"แบคฮยอนหายใจเข้าลึกๆแล้วค่อยผ่อนอาการเกร็ง ชานยอลเริ่มหมุนเบิกทางอีกครั้งหลังจากที่แบคฮยอนคลายอาการเกร็ง จากที่นิ้วเดียวกลายเป็นสองและสามทำให้แบคฮยอนขาไม่ติดพื้น ชานยอลที่เริ่มรู้สึกจะปวดหนึบมากขึ้นก็ชักนิ้วออกแล้วรูดแก่นกายของตัวเองสองสามครั้ง แบคฮยอนที่เห็นของชานยอลก็หลบหน้าหนีทันที เชี่ย กูจะไม่ตายใช่ไหม
"อ๊าาา เจ็บพี่ชาน เจ็บ"ชานยอลใช้ตอนแบคฮยอนเผลอเข้ามาจนสุดแล้วแช่คางไว้สักพักเพื่อให้แบคฮยอนชินกับสิ่งที่แปลกปลอมเข้ามา
"พี่ชานขยับเลย อึดอัด"แบคฮยอนคลายอาการเกร็งลง ชานยอลขยับตามที่แบคฮยอนบอกอย่างเนิบนาบช้าๆหลังจากนั้น
ปั๊บๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงกระทบกันดังแข่งแอร์ ตอนนี้สถานการณ์ช่างร้อนแรงจนแบคฮยอนต้องเอาขากอดกับเอวชานยอลไว้แน่น จะไม่อะไรเลยถ้าพี่มันไม่เล่นท่านี้ ท่าอุ้มแตงไงล่ะ แต่มันโคตรเสียวอ่ะ
"อ๊ะ พี่ชาน อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อื้อ แบคจะอ้ะ เสร็จแล้ว ไปอื้อทำดีๆ"แบคฮยอนครางไม่เป็นภาษาเมื่อชานยอลกระแทกมาแต่ละที ชานยอลวางแบคฮยอนลงบนเตียงทั้งที่อันนั้นยังเชื่อมกันอยู่
"แบคครับ พี่รักแบคนะ อ๊ะ อื้มม อ่าห์"
"คนบ้า อ๊ะ อื้อ อื้อ อ๊ะ มาบอกอะอะไรอื้อเล่า ตะตอนนี้ อ๊ะอ๊ะอ๊ะ เย้กันอยู่นะ"
"ตอนนี้สิ อื้ม ดีที่สุด จะอื้อเสร็จละ อ่าห์ แบค พี่จะเสร็จแล้ว"ชานยอลร้องบอกแบคฮยอนดังลั่นห้อง
"อื้ม อ๊ะๆๆๆๆๆๆๆ แบคจะเสร็จอ๊ะ อื้อ แล้ว ไม่ไหวแล้ว อ่าห์"
"อ่าห์"ชานยอลปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปข้างในแบคฮยนปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเต็มหน้าท้อง ชานยอลล้มลงนอนทับตัวแบคฮยอน แบคฮยอนหอบหายใจทันที่เสร็จ ไม่คิดเลยว่ามันแบบ โอ๊ยยยย ฟินอย่างที่เพื่อนๆบอกด้วย ต้องซื้อของไปฝากแล้วละ
"อื้อ พี่ชาน แบคอึดอัด เอาออกหน่อย"พี่ชานเงยหน้ามาจุ๊บผม
"ไม่ สัญญาก่อนเป็นเมียพี่ต้องเลิกแรดนะ ถ้าแรดพี่จะทำให้เราคลานเข่าอ่อนเลย"
"อื้ม ไม่รับปากแต่จะพยายาม โอ๊ะ พรุ่งนี้พี่วอนโฮลงแข่งนี่หน่า ฮ่าๆ"
"งั้นเริ่มวันนี้เลยละกัน มาให้หมาป่าขย้ำเลยดีกว่า มาออกกำลังกายท่าสคอร์วทกัน คิคิ"
"อ๊า พี่ชาน อื้อ อ๊ะๆๆๆ"หลังจากนั้นบทรักที่สอง สาม สี่ ห้าก็เริ่มไปเรื่อยๆ
กลับไปเม้นท์ให้ด้วยยยยยhttp://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1441812&chapter=31
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น